Bucket List

I'm karen cato 28, years old. at di ko pa din alam gagawin ko sa buhay ko.... madalas pakiramdam ko para akong dahon na nasa ilog palutang lutang at sumasabay lang sa agos nito... ang dami dami kong gustong gawin pero di ko alam kung bakit parang wala akong magawa.. minsan iniisip ko hangang kaylan ko sasabay sa agos, wala ba talaga kong choice, hihitayin ko bang mabulok nalang ako na nakikiayun lang sa agos tulad nang mga dahon... Na pa nuod ko minsan sa Cinema one ung 100... a indi movie about a girl who is about to die and her bucket list... hihintayin ko pa bang malapit na akong mamatay bago ko gawin ung mga bagay bagay na gusto ko... habang nag susulat ako nang mga lecture note ko sa index card na isip ko... ano ba ung mga bagay na gusto ko talaga gawin... then i started writing a list... A bucket list... nung una di ko alam kung pano ma tutupad ung mga un... pero sige sabi ko sarili... malay ko diba... malay ko. 

My Bucket List
1. Vacation with friend
2. Zip line
Sa dami nang list ko ito palang nagagawa ko...  Mga late November ko sinulat ung list ko at di ito ung una sa listahan ko...  but since ito ung una kong na accomplish it is the first. December 15 was my long time friend birthday, matagal na nyang sinabi sakin na gusto nyang pumunta sa bagiuo sa birthday nya at inaaya ako... ang sabi ko sige join ako pero parang di ako sure kasi sa susunod na week eh examination week na.. at wala pa akong nagagawang exam para studyante ko... Wednesday un.. nag text sya sakin.. sis tuloy tayo sa bagiuo.. nag isip ako mabuti... tapos tinanong ko pa isang ka faculty ko.. sir ano tingin mo joijoin ako?... sabi nya.. gagawin kang taga picture nung kaibigan mo.... asa drawer ko lang ung bucket list ko... kasama nang mga lecture note ko... nakita ko.. vacation with friend.. isa pala un sa mga sinulat ko.. sabi ko sa sarili ko baka baka.. pag nag hinde nanaman ako... di na ako ma kaka join kahit kaylan.. kasi every time nalang akong inaaya para mag travel eh lage kong sinasabi di pwede dami kong trabaho... Kaya kahit na dami kong pang dapat gawin join na din ako... at it was really a good experience and a good bonding with friend... pasakay palang na bus medyo sinubok na kami.. kasi ang tagal bago kami na kasakay... at one point nga habang nag aabang kami... sabi ni janice baka sign daw un na di kami matutuloy... pero may dumating na bus... pag dating namin sa bagiuo hanap kami ma tutuluyan... 3 kaming parang mga tanga na nag lalakad nang madaling araw sa bagiuo... (oo pakiramdam ko para tayong mga tanga... hehehehe) ang dami naming pinag tanungan na mga hotel and inns... until nakahanap na kami... oo nga pala Bday na ni janice un... at na tulog lang kami saglit... sa totoo ung lakad namin basta lakad lang.. parang bahala na... ewan bday ni janice pero parang tribute sakin.. kasi ung mga place na pinuntahan namin un ung di ko pa talaga na puntahan... Yap sa 4 na beses akong pumunta dun never ko pang na rating ung Mines View at un ung una naming pinuntahan... after that pumunta kami sa good shepherd... di pa kami pa uwi bumili na kami mga pasalubong.... sa may mines vise may nakita kaming tarpaulin nang zip line.. ung treetop adventure so after namin pumunta sa good sheperd pumunta naman kami sa Camp John hay, ang lakas nang lood ko... pero nung sasakay na kami nang canopy ewan sobrang na takot ako.. di ko rin un inasahan... akala ko isa akong matapang na tao... walang inuurungan... at that moment bigla nalang ako na takot... as in takot na takot ako.... pero wala na ako magawa andun na ako... di na pwedeng umatras... at ung isang wish list ko na zipline...  na akala ko ang tapang ko na sisiw lang sakin gawin un.. nung andun na ako.. parang ayaw ko na gawin... gusto ko nang umiyak nung point na un na hihiya lang ako sa taga assist kasi pinag tatawanan na nya ako... na alala ko pa sabi Ethel, ung nasa name plate nya... at nag  tanong pa ako... ako na ba??? sabi nya yata hinde ako na.... pasalamat sya na tatakot ako nung time na un kung hinde nabatukan ko sya... the whole time yata sa zipline sumigigaw ako na ayoko na.... siguro nga kaya ang dami dami kong di magawa kasi lage nalang ako takot... hinde dahil sa rason ko na wala akong opportunity kundi takot lang talaga ako... tulad nito... december pa ung vacation na un... at it take me lots of gust to write about it... minsan kasi na isip ko bakit ko pa isusulat... alam ko naman walang mag babasa... sabi nga nila may kwenta lang sinulat mo pag may nag basa na nito.... asan na ba ako... well kung may isang studyante akong mag kaka interest na basahin to... iniisp nya mam... andyan ka pa din nag susulat... pero asan na nga ba ako... minsan kasi pag nag susulat ako nag susulat lang ako ako di ko na binabasa ung mga ibang na sulat ko... kaya nga todo typo error lahat nang sinulat ko... di ko na babasahin ulit.... tama na alala ko na... asa zipline kami... nung natapos na... tinanong pa ako nung nag aasist kung gusto ko pa ulit... tapos ang tagal nya pa ako bago binaba sa cable... siguro kahit papano... ma alala ako nun... kasi sobra hiyaw ko nun... habang si janice eh naki join pa kay jay sa zipline... nag take 2 ang may bithday... kinaka usap ko si ethel.... diba na alala ko name nya.. samantalang ibang student ko di ko ma alala name nila.. asar pa din sya... siguro isa na un sa araw nang buhay ko na malabong maka limutan ko pa.... kahit kung mamalasin ako at pag tanda ko mag ka alzimer ako... after zipline malling naman... foodtrip naman... then movie time...pag balik namin sa Inn... sinabi nung may ari yata un... basta ung babae kulang daw binayad namin... welll sabi nga ni jay di na namin un kasalanan kasi tinanong naman namin mag kano babayaran at nag bayad na kami... tapos bigla nila sasabihin nag kamili ung receptionist.. ewan... minsan talaga may mga bagay bagay na nang yayari pag parang ok na lahat.... kinabukasn food trip nanaman at at pumunata kami sa stroberry platation... at ito yata ang di ko ma lilimutan dun.. pag baba namin taxi may mamang mag tataho nang nag bebenta... syempre nang ano pa eh di stroberry taho... sabi nya... galing daw dun sila coco martin kahapon at sya kanya daw bumili nang taho... sa totoo lang na niwala ako sa kanya.... kahit medyo mahal tinda nyang taho bumili na din kami... only to find out na sinasabi nya pala un sa lahat nang possible customer nya... na di naman pala talaga pumunta dun si coco martin... na tawa nalang kami nung nalaman namin... after strowberry picking nag mall ulit kami nag shopping kunwari... at dahil medyo pasaway kami, well kami lang ni janice di kasi kami na kikinig kay jay... di kami nag pa reserve nang ticket... at dahil dun center seat kami... well medyo swerte din pala kasi may passenger na di dumating kaya si jay lang din na upo sa center seat... at dun na tatapos ang trip namin sa bagiou... pano nga ba talaga i spell ang bagiuo... tama ba pagkaka spell ko... ang tagal na wala pa din ako na aakomplist uli sa bucket list ko.... sana one of this day i will have the guts to accomplish ung mga simpleng bagay na ka sulat dun... until then... i know this just the beginning...

I'm Karen cato 28 years old... i will start living my life a single moment by moment... until my next LIST....